رفیق تمام دنیام

تمام ما انسان ها در زندگیمان، باید یک نفر را داشته باشیم .
« یک رفیق » نه از آن رفیق هایی که فصلی اند . یک روز هستند و یک عمر نه . نه از آن رفیق هایی که وقتی زندگی ات بهار است کنارت هستند و‌ در زمستان زندگی تنهایت می‌ گذارند . نه از آن رفیق هایی که فقط وقتی زندگیشان تاریک می شود به سراغتان می آیند و وقتی زندگیشان پر نور است فراموشتان‌ می کنند . نه منظورم این رفیق ها نیستند. رفیق هایی را می‌گویم که اگر از آسمان سنگ هم ببارد چتر هستند. خنده هایت را دوست دارند و در روزهای سخت می توانی بدون هیچ توضیحی در آغوششان اشک بریزی . آن هایی که بدون قضاوت و‌ سرزنش کنارت می مانند تا روزهای سخت بگذرد . رفیق هایی که بودنشان همیشگی ست حتی اگر بعضی از روزها تو همان آدم همیشه نباشی . رفیق هایی که تو را بلدند و کنارشان خودت هستی ، با تمام خوبی ها و بدی هایت . بگذارید همه چیز در دنیا نا عادلانه تقسیم شود ، اما هر آدمی باید یک نفر را داشته باشد.